İnsan doğası rahat ve güvenli olmayı arzular.Sıkıntılarımızın özünde hep bu arzu var. Bizler kendimizi belirsizlik, korku, istikrarsızlık veya değişimden uzak tutmaya eğilimindeyiz. Bu doğal bir durum tabii ki, ancak devamlı güvende olma ve rahata sığınma bağımlılığımız zorluklarımıza zorluk katabiliyor.

Modern dünyada hepimiz aradığımız cevapları “Google arama motoru”na yazarak, birilerine sorarak, ya da kitaplar okuyarak bulmaya çalışıyoruz. İçinde yaşadığımız dijital dünyanın bize sunduğu en büyük avantajlardan biri belki de büyük bir dezavantaja dönüşüyor. Bizi kendimizden uzaklaştırarak; odağımızı dışarıya yönelten, kıyaslama, karşılaştırma ve cevapları dışarıda aramamıza iten bir alışkanlığa sürükleyerek…

Her sabah gözlerimizi yeni bir güne açarız. Ve yataktan kalktığımız anda farkında olmadan hızlı bir trene bineriz. Hatta bindiğimiz bu trenin mümkün olduğunca hızlı, ekspres bir tren olmasına da gayret ederiz. Ben buna “YAPMA HALİ” treni diyorum.

Shakespeare’in beğendiğim bir sözü var:“İyi ya da kötü diye bir şey yoktur. Düşüncelerimizle böyle bir ayrımı yaratırız.”

“İnsan, “Evren” dediğimiz bütünün bir parçasıdır. Ve bu parça zaman-uzay düzlemi içinde sınırlıdır. Kendini, düşüncelerini ve duygularını bütünden ayrı ve bağımsız olarak deneyimler.– ve bu deneyim bilincinin bir tür optik yanılsamasıdır.

Yapacaklar listemiz” kabardığında ve biz bu listenin tüm yükünü sırtımızda hissettiğimizde bazen kımıldayamaz hale geliriz.Oysa çıkış yolumuz, önceliklerimizi belirlemek, yapacaklarımızı küçük parçalara bölmek, odağımızı tek bir işe vermek ve ilk adımı atmaktır.

“Hepimizin sahip olmak istediği güçlü içsel unsurlar - örneğin mutluluk, olumlu duygular, kararlılık, sevgiyi hissetme, güven, erdem, hayatımızı yönetirken uyguladığımız işlevler - bunların hepsi beynimizden inşa edilmiştir.

Mindfulness, bilinçli bir şekilde, merakla ve olanı yargılamadan dikkatimizi şimdiki ana verebilme yeteneğimizdir.Mindfulness pratiklerinin, günlük hayatımızda yaşadığımız stresi ve anksiyeteyi azaltan etkileri olmasının yansıra, hem kendimize hem de başkalarına karşı duyduğumuz sevgi, şefkat ve empatiyi arttırdığını mümkün olduğunca bilimsel araştırmalara dayalı olarak sizlere aktarıyorum.

Bilim adamları günlük yaşantımızda yaşadığımız ve bizlere fayda sağlayan, hatta dönüştüren deneyimlerle, bu deneyimlerin altında yatan sinir hücresi aktiviteleri arasında bağlantılar buluyorlar.

İngilizce de “Meditation” yani Meditasyon kelimesi ile tıp, hekimlik, ilaç anlamına gelen “Medicine” kelimeleri aynı kökten olup, “ölçmek, ölçü” anlamına geliyormuş.Tıp, sağlığımız kesintiye uğradığında içimizdeki ölçü veya dengenin yeniden oluşmasını sağlarken, meditasyon tüm içsel ölçümüz ve dengemizi doğrudan algılayabilmemizi sağlıyor.

Hepimiz Bir’iz! Bu sözün bir anlamı var. Pandemi günlerinde bir avuç kişiyle başladığımız; zamanla katlanarak büyüdüğümüz; farklılıklarımızı onurlandırarak ortak bir paydada buluştuğumuz; her koşulda birbirimize kalpten kalbe açıldığımız; “sevgi virüsü”nü yayma misyonuna ortak olduğumuz; sevgiye, şefkate, bilgiye, bilime ve maneviyata alan açtığımız; hepimizin görünmez bağlarla birbirimize bağlı olduğumuzu hissettiğimiz; “BİR” olduğumuz yer burası.

Yemek yemek, gündelik yaşantımızda hepimizin ihtiyacı olan ve bazen de duygusal iniş çıkışlarımızla bağlantılı olabilen bir deneyim.Bu deneyimi normal öğünlerimiz ve arada yaptığımız kaçamak atıştırmalarla yaşarken zihnimiz genellikle yediğimiz yemekte değil, zihnimizi meşgul eden bambaşka konulara doğru yönelir.

Akıllı telefonlar hayatımızın vazgeçilmezleri. Bazen onlar olmadan ne yapıyorduk, hayatımızı nasıl sürdürüyorduk diye soruyorum kendime.

Geçen hafta sizlere bir kitap önerim olmuştu. 5 SEVGİ DİLİ. Gary Chapman tarafından yazılan ve Türkçe’ye de çevrilen bu kitap, sevginin bizi sınırlayan zihinsel kalıplarımızın dışına çıkarak nasıl ifade edilebileceğine dair farklı bir bakış açısı geliştirmeme yardımcı olmuştu

Aynaya bakıp isminizi söyleyerek “Seni seviyorum.” demek bazılarınıza tuhaf bir pratik gibi gelebilir. Hatta kendinizi garip hissedebilirsiniz ilk başlarda. Yapması da öyle çok kolay olmayabilir.

Ancak yapa yapa, bilinçli bir şekilde kendinize dikkatli bakarak o ana kadar görmediğiniz şeyleri görmeye başlayabilirsiniz zamanla. Örneğin cildinizle, gözünüzle ya da saçınızla ilgili değişik bir durum farkındalığı yaşayabilirsiniz.

James Joyce “Dubliners” adlı eserinin bir bölümünde yer verdiği karakteri tanımlarken: “Bay Duffy, bedeninden biraz uzakta yaşıyordu.” diyor.

Kendimizle “baş başa” sessizce kalabilmeyi öğrenmek, hayata karşı güçlenmek demek!Geçen gün yazdığım yazıda, içinde yaşadığımız ortamı, ev ya da iş, bize ilham, mutluluk, iç huzuru, dinginlik ve aynı zamanda enerji veren kutsal bir barınağa dönüştürebileceğimizden ve bunun ruh, beden ve zihin sağlığımız için öneminden bahsetmiştim.

Zihnimiz mucizevi bir mekanizma.Problemleri yaratıcı bir şekilde çözmemizi, yenilikler yaratmamızı, yeni beceriler öğrenmemizi, üretmemizi sağlaması ne kadar değerli.Hayatımıza yön vermede oynadığı rol ne kadar önemli!Hayatımıza yön vermesi…işte kritik nokta!

Yaşadığımız alan, bizimle ilgili bir çok şey söyler. Kendi evimizde “burada ve an’da” yaşama şeklimiz, dış dünyada nasıl yaşadığımızla da ilintilidir.

Geçtiğimiz hafta “Kovam boşken veremezsin!” başlığıyla bir yazı yazmış ve başkalarına yardımcı olabilmemiz için önce kendimize yardım etmemiz ve bu nedenle kendimize iyi gelen, bizi motive eden, enerji veren davranış biçimlerini de hayatımıza katmamız gerektiğinden bahsetmiştim.