Ne yediğimiz kadar, ne düşündüğümüz de sağlığımızı etkiliyor.

Yeniden, yeni bir yıla doğru yaklaşırken çevremizde olan onca patırtı ve gürültüye rağmen, bizi huzursuz eden, sarsan, ümitsizliğe iten olaylara, ve önümüzde oluşan yoğun sis perdesine rağmen“umut” diyebiliyor muyuz?

Kristin Neff’in “Fierce Self-Compassion”, (Azimkar Öz-Şefkat) isimli son kitabından sevdiğim bir alıntıyı, kendimce tercüme ederek ve özetleyerek burada sizlerle paylaşmak istiyorum.

Kendimizi her yönden iyi tanımak ve bize iyi gelen şeyleri bilmek tabii ki önemli ve değerli. Deniz kenarında olmak mı size iyi geliyor yoksa dağlarda yürüyüş yapmak mı?

İnsan’ın kendi tekamül yolculuğunda değişim ve dönüşüme açık bir zihin yapısıyla ilerlemesi,

▫️ kendi özüyle bağlantıda kalarak,▫️ bir yandan bulunduğu mevcut durumun şartlarına direnç göstermeden; teslimiyet içinde

▫️ ve kalbinde şükür duygusuyla kabulde kalırken;

▫️ diğer yandan da kendi hayat amacı doğrultusunda bir vizyon belirleyip kendini tanıma ve geliştirme yönünde gerekli aksiyonları almasıyla mümkün olabilir.

Gündelik yaşantımızda dışarıdan etki eden uyaranlar karşısında sürekli bir düşünce ve duygu yoğunluğu içindeyizdir.

Bir işte ustalaşmak, ya da fazla uzağa gitmeyin, her hangi bir işi başarmak için yola çıktığınızda acaba kaç kez yeterli olmadığınızı; zihninizde ürettiğiniz bir çok sebebe bağlı olarak o işi yapamayacağınızı düşünüp, yarı yolda vazgeçerek tornistan geri dönmüşünüzdür?

Hayatımda yaşadığım, hissettiğim acı ve ıstıraplarıma merhem olabilmek amacıyla düşmüştüm bilginin peşine. Ancak hayat bana sadece bilgi edinmenin yeterli olmadığını; ve bu yolu KENDİ KENDİMİZE yürüsek de gelişimin tek başına olamayacağını, bilgi alışverişi ve birbirimizden alacağımız tesirlerle mümkün olabileceğini öğretti. 

Yeni bir yıla doğru yaklaşırken, kendinizi amaç ve hedeflerinizi gözden geçirmeye ve tüm kararlılığınızla adım atmaya hazırlıyor musunuz? Bu yeni amaç ve hedefler bekli de yeni bir alışkanlığı da berberinde getirecektir.

Beden taraması, Mindfulness meditasyon pratiklerinin ve özellikle de MBSR eğitimlerinin en temel pratiğidir. 3 boyutlu dünyamızın en somut aracıdır bedenimiz. Tüm duygularımız ve deneyimlerimizin yarattığı etkiler bedenimize kayıt olmaktadır.

Zihnimin “ben” olmadığını fark edip, onun bekçiliğini yapmam vakit aldı. Meditasyona başladığım ilk yıllardaki farkındalığım, zihnimdeki diyalogların günlük hayatımdaki sohbetlerden daha yoğun olabildiğiydi.

Meditasyon pratiği, bize kendimizi ve hayatın özünü öğretebilen en yalın ve derin pratiklerden biridir. Meditasyona ilk pratik etmeye başladığım yıllarda, bana ne fayda sağlayacağını zihnen anlamamış olmasam da; meditasyon yapmaya devam ettim.

SORU: Meditasyon yapmak için vakit bulamıyorum; Ne yapabilirim?

CEVAP: Bir zen ustasına sormuşlar, “Meditasyon yapmak için hiç zamanım yok, en az kaç dakika yaparsak yeterli olur?”Usta şöyle demiş;“Eğer çok yoğun değilsen, Kısa bir süre yeterli. Eğer çok yoğunsan, Çok uzun meditasyona otur.”

En pratik şekilde meditasyon sırasında nefesimize odaklanırız. Ve nefesimizi izleriz. Burnumuzdan bedenimize doğru girip, aynı şekilde bedenimizi terk eden nefesin yarattığı hisleri gözlemleriz.

Bugünlerde hayatımızı anlamlı bir biçimde şekillendirmeye çalışırken, dikkatimizi dağıtmadan “önemli ve öncelikli olana” odaklanabilmek çok zorlaştı.

Artık şiddet, şiddetin de ötesinde vahşet boyutunda. Bu konudaki farkındalığın artması adına çalışan tüm organizasyonları kalpten destekliyorum. Olan olaylara sessiz kalmayan kadınları; mağdur kadınların sesi olan tüm aktivistleri kutluyorum; bu konuda yazan uzman psikologların tespitlerini ve sundukları önerileri çok değerli buluyorum.

Duygusal durumumuzu farkında olarak ya da olmayarak bir olaya ya da kişiye bağladığımızda; tüm gücümüzü, özgürlüğümüzü, seçimlerimizi, yaşayacağımız sonuçları, dışımızdaki bu kişinin veya kişilerin ellerine teslim etmiş oluruz.

"Motivasyon size yolda ilk adımı atmanızı sağlar. Alışkanlık ise yolunuzda devam etmenizi."- Jim Rohn

Meditasyon Alışkanlığı Nasıl Oluşturulur?

Meditasyon pratiğine hayatlarında alan açmak ve bu pratiği düzenli hale getirmek isteyenler aşağıda önereceğim yolu deneyerek zamanla kendilerine uygun bir sistem geliştirebilirler.

Yolunuzun üzerindeki tüm oklar tek bir yönü gösterse bile, iç sesiniz o yola girme diyor ise ne yaparsınız?

 Kendinizle barışık mısınız? Kendinize hiç kızdığınız, kendinizi yerdiğiniz, eleştirdiğiniz olmaz mı? Bu sorular üzerine düşünmeye başladığımızda “Öz-Kabul” (self-acceptance) diye tanımlanan olguyla karşılaşırız.