Denge Arayışı İçinde /
Yangınların içimizde yarattığı üzüntü, acı, yas ve ıstırap; öfke, kızgınlık ve yargılarımızla daha da körüklenerek söndürülemez bir yangına mı yol açıyor?
Evet, öfkeliyiz.
Ancak bu öfke, içimizde var olan sevgi,
bir’lik ve beraberlik duygularımıza gölge mi düşürüyor?
Doğaya ve tüm canlılara karşı duyduğumuz sevgi,
şefkat ve koruma içgüdülerimiz yoğunlaşırken;
hissettiğimiz acı, ıstırap, kızgınlık ve öfke harekete geçme gücümüzü zayıflatabiliyor mu?
Acaba farkında olmadan içimizdeki yangına körükle mi gidiyoruz?
Böylesi bir durumda hareket ve manevra gücümüzü yeniden inşa edebilmemiz için soğuk kanlılığımızı koruyarak;
Sevgi, şefkat ve temkin, sükunet arasında bir DENGE arayışına geçebilmemiz mümkün mü?
– ki bir sonraki adımımızı, tepkisel olmadan,
kalıplarımızın dışına çıkarak, bilinçli bir farkındalıkla atabilelim.
ÖFKEME ALAN AÇIYORUM /
Sükunetle açtığımız alan içerisinde öfkemizi de gözlemleyebilir, ona kabul verebilir ve onu dönüştürebilir miyiz?
Bu yaklaşım, durumu daha net görmemizi ve daha doğru kararlar almamızı sağlayabilir mi?
Tıpkı çamurlu bulanık bir sudaki çamurun zamanla suyun dibine çöktüğünde ; suyun netleşmesi gibi.
ÖZ ŞEFKATE DAVET/
Keşke dünyada her şey kontrolümüz dahilinde olabilse. Ama değil.
Meşhur bir söz vardır:
“Tanrım, bana değiştirebileceğim
şeyleri değiştirebilme cesaretini, değiştiremeyeceğim şeyleri
kabullenebilme iç huzurunu ve ikisi arasındaki farkı anlayabilme aklını ver.” der.
Herşeye yetişemeyecek olmamızın bilinci ile; elimizden gelene odaklanabilir miyiz?
GERÇEK DÖNÜŞÜM /
Zen ustası Thich Nhat Hanh, acı ve ıstırabın şefkate dönüşme sürecini,
biriktirdiğimiz çöpleri kompost’a, kompost’u da çiçeklere dönüştürme aşamasına benzetiyor.
Hepimiz “çöp” benzetmesiyle ele alabileceğimiz duygu ve düşüncelerimizin içindeki “değeri” fark etmemiz,
onları hayatımızın “güzel” çiçeklerine dönüştürmemize vesile olabilir.
Şu an hepimizin yaşadığı öfke ve kızgınlık duygularını fark edebilir, yarattığımız hikayeleri bırakabilir ve onları sevgi ve şefkatle kucaklayabiliriz.
BİR’LİK BİLİNCİ /
.
Biricik ülkemizin, biricik diyarları alevler altında, üstelik içinde yaşayan binlerce canlıyla. Tabiata doğaya belki de bugüne kadar hiç olmadığımız kadar yakın olmalıyız.
.
Ağaçların da bizlerden farklı olmadığını, belki de asıl bizlerin onlardan farklı olmadığımızı daha da içselleştirip özümsemeliyiz.
.
Geçtiğimiz Çarşamba akşamı Bora Ercan hocamız, bizlere meditasyon pratiği yaptırırken bir’lik duygusunu o güzel sözleriyle o kadar içten hissettirdi ki. İçimizde var olan suyu, toprağı, havayı derinlemesine duyumsattı bizlere.
NETLİKLE AKSİYON ALMAK /
o Bu düşünce ve duygularla souç odaklı olmadan neler yapabiliriz? Maddi ve manevi…
o Küçük küçük adımlarla ilerleyebilir miyiz dersiniz?
o Yangında zarar görmüş kişilere destek veren kurumlara destek vererek başlayabiliriz mesela. Gerek maddi olarak gerekse ihtiyaçlarını karşılayarak…
o Tema Vakfı’nın başlattığı anlamlı kampanyaya destek olmak yaralar sarma, umudu yeşertmek amacıyla bir başka birleştirici ve önemli bir adım. Çok kolay: 3464’e TEMA yazarak mesaj yollamak iki parmağınızın ucunda.
o Doğaya her zamankinden daha bir sevgi, şefkat ve saygıyla yaklaşabiliriz. Doğayla bütün olduğumuz bilincimizi pekiştirebiliriz. Evimize bahçemize yeni çiçekler bitkiler ekebiliriz örneğin.
o Kendi bahçemizi sularken, komşumuz bahçesini de sulayabiliriz. Onların bahçesine de – tabii onların rizasıyla- bitki ekebiliriz. Daha az kağıt, daha az su harcayabiliriz belki.
o Thick Nhat Hanh in benzetmesini gerçeğe dönüştürebilir, çöplerimizi çiçeklere dönüştürebiliriz.
o Permakültür tekniğini öğrenebilir, toprağımıza zehirsiz bir yaklaşımla sarılabiliriz. Belki bir evcil hayvan beslemeye başlarız, ya da hayvanları koruyan bir derneğe üye olabiliriz…
o Şikayet etmek, yermek bir noktada hiç bir adım atmamamızın mazereti haline dönüşüyor. Oysa bir’lik, sevgi ve şefkat bilinciyle yapılacak o kadar çok var ki.
Sizin kalbinizden zihninizden neler geçiyor?